فوریه سال 2001، لارا در کنار خط عبور اتومبیل‌ها در بزرگراه با دوچرخه‌اش حرکت می‌کرد. او عادت داشت فاصله بین منزل تا رستوران شوهرش را با دوچرخه طی کند تا مجبور نباشد در ترافیک سنگین ماشین‌ها بماند. او ساعت 5/5، ساعتی که اوج ترافیک در بزرگراه‌هاست از منزلش به راه افتاد. به شوهرش قول داده بود که راس ساعت 6 بعدازظهر برای کمک به او در رستوران حاضر باشد بنابراین عجله داشت تا خودش را به رستوران برساند. او در حال حرکت در سمت راست اتوبان بود که متوجه شد وقت آن رسیده است که به سمت چپ بزرگراه رفته و از طرف چهارراه خودش را به رستوران برساند. لارا بدون توجه به عبور سریع ماشین‌ها از کنارش ناگهان خود را به وسط اتوبان رسانید. صدای بوق های ممتد اتومبیل‌ها او را به خودش آورد و در یک لحظه متوجه شد راننده یک فورد مشکی رنگ برای آن که با او برخورد نکند فرمان اتومبیلش را به سمت چپ چرخانده؛ اما به علت شلوغی شدید اتوبان او بشدت با یک اتومبیل دیگر برخورد کرد و ناگهان همه چیز به هم ریخت. لارا روی زمین افتاده بود و از سرش خون زیادی می‌رفت. شلوغی و ازدحام اطرافش نشان از تصادف بسیار وحشتناکی می‌داد که مطمئنا لارا مسبب آن بوده است. لارا بلافاصله از جایش بلند شد. راننده اتومبیل‌هایی که با یکدیگر برخورد کرده بودند، هردو بیهوش بودند و حتی مسافران همراه آنها نیز اثری از زندگی در چهره‌شان دیده نمی‌شد. لارا بلند شد. او اصرار داشت تا محل حادثه را ترک کند و خودش را به رستوران شوهرش برساند. او مدام تکرار می‌کرد که اگر پلیس در صحنه حاضر شد، مردم حاضر در صحنه آدرس رستوران شوهر لارا را به آنها بدهند. او قصد ترک محل تصادف را داشت؛ اما بالاخره با وجود اصرارهای شدیدش، مردم که در اطراف محل حادثه جمع شده بودند از رفتن او ممانعت به عمل آوردند و لارا ماندنی شد. چند دقیقه بعد ماشین‌های پلیس به همراه آمبولانس‌های متعدد در محل حاضر شدند. لارا که خودش بشدت دچار جراحات شده بود بلافاصله به بیمارستان منتقل شد. راننده دو اتومبیل و همراهانشان نیز به بخش مراقبت‌های ویژه منتقل شدند. 2 روز بعد لارا متوجه شد 2 تن از سرنشینان ماشین که زنی 24 ساله و پیرزنی 80 ساله بوده‌اند از دنیا رفته‌اند. لارا می‌دانست که او مسبب مرگ این 2 زن است. رانندگان 2 اتومبیل نیز حال بهتری نداشتند. یکی از آنها از ناحیه ریه بشدت آسیب دیده بود و دیگری به علت ضربه شدیدی که به سرش وارد شده بود حافظه بلندمدت خود را از دست داده بود و چیزی بیاد نمی‌آورد. پس از بهبودی نسبی لارا، تحقیقات روی این تصادف شدید آغاز شد. با پیگیری‌های ماموران پلیس و پرس‌وجو از شاهدان حاضر در محل حادثه آنها متوجه شدند، حرکت لارا یعنی رفتن ناگهانی وسط اتوبان مسبب این حادثه بوده است. آنها متوجه شدند که لارا پس از بلند شدن از زمین قصد ترک محل حادثه را داشته و در واقع خودش می‌دانسته که او موجب این حادثه شده است. لارا دادگاهی شد. او در دادگاه مدعی بود که به هیچ عنوان قصد نداشته باعث چنین حادثه دلخراشی شود؛ اما آزمایشات پزشکی قانونی نتایجی را ارائه داد که وضعیت را برای لارا دشوارتر می‌کرد، ظاهرا آزمایشاتی که بلافاصله پس از حضور لارا در بیمارستان انجام گرفته بود نشان می‌داد مقدار کمی الکل در خون لارا وجود داشته که این مقدار الکل می‌تواند روی قسمت اعصاب بدن او تاثیر گذاشته و او را دچار دگوگونی کند که تصمیماتی عجولانه همچون ورود ناگهانی به اتوبان بگیرد. این آزمایشات همچنین نشان داد در خون لارا، مقدار زیادی داروی ضدافسردگی وجود دارد که این داروها نیز به خودی خود خواب‌آور و گیج‌کننده بوده و می‌توانند فرد را از حالت عادی درآورند. پزشکان اعلام کردند که ادغام این داروها در خون و درصد بسیار کمی الکل توانسته است لارا را از حالت عادی خارج کند و باعث شود او دست به کاری نابخردانه بزند. لارا پس از شنیدن گزارشات پزشکی قانونی، معترف شد که از قرص‌های ضدافسردگی مصرف می‌کرده و قرص‌ها گاهی اوقات او را دچار بیحالی و پریشانی و گیجی می‌کرده است. تصمیم‌گیری هیات منصفه 3 روز طول کشید و در پایان 3 روز لارا به اتهام راندن یک وسیله نقلیه در حالت بی‌اختیاری و همچنین ایجاد خطر مرگ برای چندین نفر به 30 سال زندان محکوم شد. او نه تنها باید 30 سال را در زندان سپری کند بلکه هرگز نمی‌تواند راننده هیچ وسیله نقلیه‌ای باشد.