اسکات 4 سال پیش پس از به قتل رسیدن همسرش «یارمیلا» با 44 ضربه چاقو در دادگاه حضور یافت. پس از یک سال تلاش اسکات برای تبرئه شدنش بالاخره او به اتهام قتل همسرش به حبس ابد محکوم شد. اسکات در طول یک سال تلاش برای تبرئه شدنش اصرار داشت که هنگام به قتل رساندن همسرش بی‌اراده بوده و در واقع خواب می‌دیده است. بنا به گفته اسکات و پرونده‌های موجود پزشکی او دچار بیماری خاصی است که بسیاری از شب‌ها در خواب راه می‌رود و حرکات غیرعادی انجام می‌دهد.
پرونده‌های پزشکی موجود نیز گفته‌های او را مبنی بر راه رفتنش در خواب تایید کرد؛ اما به هر حال نظریه پزشکی قانونی پس از بررسی همه جانبه این حادثه نشان داد که اسکات هنگام ارتکاب به قتل کاملا هوشیار بوده و مسئله راه رفتنش در خواب تنها برای گمراه کردن ماموران پلیس بوده است. نظریه پزشکی قانونی نشان داد که افرادی که در خواب راه می‌روند و مرتکب کارهای مختلفی می‌شوند حداکثر بین 10 تا 20 دقیقه در این حال می‌مانند و این در حالی است که جزئیات پرونده نشان می‌دهد اسکات برای به قتل رساندن همسرش با 44 ضربه چاقو به حداقل 45 دقیقه زمان نیاز داشته است.
در پرونده اسکات درج شد که او پس از زدن 44 ضربه چاقو به همسرش پس از این که متوجه می‌شود با وجود خونریزی شدید، یارمیلا هنوز زنده است او، بدن نیمه جان همسرش را به حیاط منتقل کرده و سپس در استخر خانه می‌اندازد تا مطمئن شود او جان سپرده است.
نکته‌ای که اسکات را بیش از پیش به متوجه بودن به رفتارش متهم کرد آن بود که او پس از انداختن جسد همسرش در استخر خانه، به منزل رفته و دست‌هایش را می‌شوید و سپس لباس‌های خونین خودش را در صندوق عقب اتومبیلش جاسازی می‌کند، صبح روز بد که 2 فرزند نوجوان اسکات و همسرش که مایکل و مگان نام داشتند متوجه حادثه می‌شوند بلافاصله اسکات را در جریان قرار می‌دهند و اسکات نیز بلافاصله ماموران پلیس را خبر می‌کند، در همان بازرسی‌های اولیه از محل حادثه و ردگیری لکه‌های خون در خانه، ماموران به اسکات مشکوک شده و او را دستگیر می‌کنند. او در بازجویی‌ منکر هرگونه دخالت در قتل همسرش شد و ادعا می‌کرد که هیچ اطلاعی از نحوه به قتل رسیدن همسرش ندارد؛ اما وقتی در مقابل شواهدی که نشان می‌داد او همسرش را به قتل رسانده است قرار گرفت اعتراف کرد که ممکن است هنگامی که دوباره دچار حمله‌های راه رفتن در خواب شده است همسرش را به طرز فجیعانه‌‌ای به قتل رسانده است.
تحقیقات پزشکان در مورد ادعای اسکات آغاز شد. گرچه پرونده‌های پزشکی بسیاری مبنی بر راه رفتن او در خواب وجود داشت و فرزندانش نیز این موضوع را تایید کردند؛ اما این شواهد کافی نبود. بنا به گفته پزشکان امکان نداشت کسی بتواند در خواب مرتکب چنین جنایت هولناکی شود و همسرش را با تعداد ضربات زیاد چاقو به قتل برساند. دادگاه‌های متعددی تشکیل شد.
اسکات در همه دادگاه‌ها عنوان داشت که همسرش را که 20 سال با او زندگی کرده بود بسیار دوست داشته و دلیلی برای به قتل رساندن او وجود نداشته است.دوستان اسکات و یارمیلا نیز که از دوران دبیرستان و زمان آشنایی این زوج با آنها آشنا بودند عنوان کردند که آنها در مدت زندگی مشترکشان مشکلی نداشتند و تنها یارمیلا گاهی اوقات از شغل شوهرش شکایت می‌کرده است؛ زیرا اسکات مهندس یکی از شرکت‌های بزرگ بود که هر چند سال یک بار ماموریت می‌گرفت و باید از ایالتی به ایالت دیگر سفر می‌کرد و این جابه‌جایی‌ها ظاهرا تنها مشکلی بود که یارمیلا با شوهرش داشت و دیگر موضوعی نبود که بچه‌ها یا دوستان و آشنایان آنها متوجه آن شده باشند. در دادگاه‌هایی که تشکیل شد، مادر و پدر یارمیلا نیز پس از حضور در دادگاه از قاضی خواستند تا در حق دامادشان تخفیفی قائل شود و به جای صادر کردن حکم اعدام در مورد او، وی را به حبس ابد محکوم کنند.
مگان و مایکل نیز از دادگاه خواستار عفو پدرشان شدند و ادعا کردند هرگز باور نخواهند کرد که پدرشان در حالت عادی و هوشیاری مادرشان را به قتل رسانده باشد. به هر حال پس از بررسی‌های فراوان اسکات به حبس ابد محکوم شد. اکنون پس از گذشت 3 سال از صادر شدن رای اسکات او خواستار تجدید نظر در حکمش شده است. گرچه بعید به نظر می‌رسد او در تجدید نظر از حکم حبس ابد تبرئه شود.