از آنجا كه ايرانيان باستان به امر تعليم و تربيت نوجوانان و جوانان اهميت زيادی می‌داده‌اند سعی میكردند در مدارس تمام امكانات و وسايل مورد نياز براي اين قشر حاصل شود تا جوانان بهتر بتوانند تحصيل كنند. در مدارس ايران باستان آن چه كه براي همه مشترك بود، فرا گرفتن فنون جنگ بود. زندگي دانشجويان در مدارس عالي بسيار دشوار بود. شاگردان صبح زود بيدار مي‌شدند و مسافت زيادي را مي‌دويدند و بر اسبان سركش سوار مي‌شدند و به سرعت مي‌تاختند، با این حال آنان در تمام دوره‌هاي تاريخ به جوانان و قشرهاي مختلف مردم اهميت مي‌دادند و براي پر كردن ايام فراغت جوانان از هيچ كوششي دريغ نمي‌كردند و در اين مورد از ملل مختلف هم چيزهايي را وام مي‌گرفتند.