اولی یکی از غول‌های دهه‌های 50 و 70 میلادی بود که سال گذشته عمرش به پایان رسید و دو تای دیگر، چهره‌های نابغه نسل‌های کنونی. تلویزیون ایران، در اقدامی قابل تحسین، طی 3 شب، قسمت‌های اول و دوم و سوم «پدر خوانده» را پخش کرد و هواداران سینما، در این شب‌ها، تجربه‌ای منحصر به فرد را گذراندند.
علاوه بر این که نمایش متوالی چنین فیلم‌هایی، نشان از شعور بالای تصمیم‌گیرندگان دارد و احترامی است به علاقه‌مندان جدی سینما، نباید از یاد ببریم که این فیلم‌ها می‌تواند جنبه‌های آموزشی فراوانی هم داشته باشد.
یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های «پدر خوانده» که باعث ماندگاری آن در تاریخ سینما شده، بازی حیرت‌آور بازیگران اصلی است. علاوه بر مارلون براندو و تسلط حیرت‌انگیزش، آل‌پاچینو و رابرت دنیرو نیز در اوج هستند. با این که این دو چهره نامدار، در قسمت دوم هیچ وقت باهم رو در رو نمی‌شوند؛ اما تک تک حرکاتشان، سنجیده و روی حساب است.
این که رابرت دنیرو نقش جوانی مارلون براندو را بازی می‌کند، تلویحا گویای این نکته است که جانشین مناسبی برای براندو پیدا شده. از سوی دیگر آل پاچینو هم ادامه دهنده راه براندو، در قسمت اول است. 2 بازیگری که سال‌ها بعد در «مخمصه» برابر هم قرار گرفتند و عالی بازی کردند.