کوثری در پاسخ به اين سوال كه جايگاه اجتماعي و موقعيت زنان را در مجموعه‌هاي تلويزيوني چطور ارزيابي مي‌كنيد، گفت: متاسفانه تحقيقات فيلمنامه‌نويسان درباره زنان خيلي كم است. در واقع ما شخصيت زنان را از فيلتر ذهن فيلمنامه‌نويسان مي‌بينيم، در حالي كه واقعيت چيز ديگري است.
نقش زنان در مجموعه‌هاي تلويزيوني كليشه‌اي شده است، چرا که مجموعه‌سازان خيلي عميق به مسائل زنان نگاه نمي‌كنند و اكثر آنها شخصيت زنان را بسيار عامي يا پرخاشگر نشان مي‌دهند.
وي افزود: تنوع موضوعي درباره زنان در ايران زياد است، چرا كه ما زناني داريم كه در مشاغل حساس قضايي، اجتماعي، سياسي و ... فعاليت مي‌كنند، ولي مجموعه سازان به اين امر بي‌توجه هستند.
وي افزود: در بين مجموعه‌ها و برنامه‌هاي تركيبي كه درباره زنان توليد شده، تنها برنامه هزار راه نرفته است كه خيلي عميق و كارشناسانه به زن نگاه كرده، نگاهي كه در طول اين سال‌ها كمتر شاهدش بوديم. در واقع اين برنامه حقوق زنان را كاملا موشكافي كرده است.
كوثري عنوان كرد: ما بايد نگاه مرد سالارانه را كنار بگذاريم‌ و منطقي و كارشناسانه به مسائل زنان و مردان نگاه كنيم.
وي درباره پرداخت تلويزيون به دغدغه‌هاي واقعي زنان اشاره كرد: تلويزيون و سينما به دليل دور شدن از حضور واقعي زنان تا به حال نتواستند دغدغه‌هاي واقعي زنان ايراني را مورد بررسي قرار دهند.