دوشنبه 7 دی 1349-خاطرات امیراسداله علم - وزیر دربار-به شاه گفتم «تمنی دارم اگر آنچه می‏خواهم بگویم گستاخی باشد مرا ببخشند، اما احساس می‏کنم اعلیحضرت دیشب سر شام بسیار تند صحبت کردند. برای شهبانو تحقیرآمیز است که با ایشان اینطور صحبت بشود، به خصوص در حضور دیگران. او به حد کافی کینه مرا در دل دارد. این مسائل جمع می‏شود و ممکن است روزی اسباب دردسر اعلیحضرت بشود.»
شاه گفت: «من با همه رک و پوست‏کنده حرف می‏زنم. مسئولیت همه چیز بر دوش من است و آن وقت هر حسن و حسینی می‏خواهد در کارها دخالت بکند و به من بگوید چه بکنم یا چه نکنم.»... فکر می‏کنم نفرتی پنهانی سبب شده که با شهبانو آنطور که دیشب رفتار کرد، رفتار کند.
چه بسا به قول سعدی همان ماجرای «دو پادشاه در اقلیمی نگنجند» باشد. با متممی که به قانون اساسی افزوده شده در صورتی که شاه پیش از 18 سالگی ولیعهد بمیرد شهبانو نایب السلطنه خواهد شد. این مسئله تنش وجود میان شاه و ملکه را علنی کرده است.
البته این متمم را خود شاه به قانون اساسی افزوده است. من معتقدم که شهبانو می‏خواسته موقعیت خود را تحت قانون اساسی به شاه یادآوری کند و انگیزه‏اش می‏تواند سادگی خود او یا تحریکات اطرافیانش باشد. احتمالا حساسیت بیش از حد شاه در این اواخر ناشی از همین مسئله است.