روزی آقامحمدشاه از باباخان فتحعلی‏شاه خواست که خواهش برآورده شدنی بکند و جانشین تاج و تخت گفت: من در پرتو قدرت شما نیاز به چیزی ندارم. اگر انباشت درآمد دهقانان آسان‏تر گردد، اینان برای شما دعا و نیایش بیشتری خواهند کرد
. محمدشاه در خشم شد. گفت: اندیشه‏ات خام و خطاست، زیرا تو با دهقانان نزیسته‏ای و تصوری از وضع این عوام‏الناس نداری، هنگامی که دهقان غمی نداشته باشد، در اندیشه ضرورت برکنار کردن رئیسان و حکام می‏شود. از این رو اگر مردم فراغتی بیابند، دیگر تابع حکام نخواهند شد و اندیشه‏های بسیار در سرشان خواهد افتاد.
مردم این قشر پایین را باید با کار سرگرم کرد تا فراغتی از کار نداشته باشند. اگر جز این باشد زمین داری بر هم می‏خورد، محصول کاهش می‏یابد، قحطی پدیدار می‏گردد، سرباز نمی‏ تواند دیگر خدمت کند، اغتشاش‏هایی بزرگ پای می‏گیرد و دولت نابود می‏شود. «سفرنامه کوزنتسوا»