توزک جهانگیری-... در این هنگام به عرض رسید که آهنگری کلیان نام به زنی عاشق زار است و پیوسته سر در پی او دارد و آن ضعیفه با وجودی که بیوه است اصلا به آشنایی او تن در نمی‏دهد.
هر دو را به حضور طلب داشته بازپرس نمودم و هر چند آن عورت را به پیوند او ترغیب و تکلیف داده شد اختیار نکرد.
در این وقت آهنگر مذکور گفت اگر یقین دانم که او را به من عنایت فرمایید خود را از بالای شاه برج قلعه می‏اندازم، من از روی مطایبه گفتم که شاه برج موقوف، اگر راست می‏گویی و دعوی محبت تو از صدق فروغی دارد خود را از بام این خانه اندازی، من او را حکمی به تو می‏دهم.
و هنوز سخن تمام نشده بود که برق آسا دوید خود را به زیر انداخت! به مجرد افتادن از چشم و دهانش خون جاری شد، من از آن مطایبه ندامت بسیار کشیدم و به آصف خان فرمودم که او را به خانه برده تیمارداری نماید. چون پیمانه عمرش لبریز شده بود به همان آسیب درگذشت.