سفرنامه یان اسمیت - ژوئیه 1628-در حدود ساعت 10 صبح بایستی به ضیافت مورد نظر وارد شد که در آنجا مطابق مقام و منزلت شخص، جای معینی را برای نشستن او اختصاص می‏دهند. به مقتضای فصل، انواع میوه و سبزیجات صیفی مانند خیار در ظروف مختلف چیده است و در حالی که نوازندگان مشغول نواختن هستند، شربت سرد به میهمانان تعارف می‏شود.
موزیک این نوع مجالس معمولا یکنواخت است و دارای رنگ های متنوعی نیست. ایرانی‏ها به مصرف سبزیجات خام علاقه فراوانی دارند و بارها دیده‏ام که جلوی شاه فقط ظرف حاوی خیار را قرار داده بودند و شاه در مدت میهمانی خیار فراوان صرف کرد.
در حدود 2 یا 3 بعدازظهر میوه‏ها را جمع می‏کنند و به جای آن سفره غذا پهن می شود. سفره معمولا از پارچه دمشقی است و از دستمال سفره و بشقاب و کارد خبری نیست. به جای دستمال سفره از نان‏های گرد وپهن استفاده می‏شود که نازک و نیم پخته هستند و قطر آن در حدود یک ذرع می‏باشد.
برای غذا، گوشت پرندگان مثل قرقاول و غاز و غیره مصرف می گردد که در سر سفره آنها را با دست از هم جدا کرده و می‏خورند. از گوشت گوسفند در میهمانی‏ها کمتر استفاده می‏شود و از گوشت گاو کلا خبری نیست.
سفره غذا را پس از یکی، دو ساعت جمع می‏کنند و میهمان‏ها دوباره به نوشیدن مشغول می‏شوند. صرف غذا در اینگونه مجالس به صورت دو‏زانو نشستن برای کسانی که به این کار عادت ندارند، فوق‏العاده مشکل است.
معمولا اتفاق یا گفته جالب و قابل ذکری در این نوع میهمانی‏ها پیش نمی‏آید. در اینگونه مجالس عقیده‏ای که دارای محتوی و نتیجه ارزنده‏ای باشد ابراز نمی‏شود. غالب حاضرین ساکت می‏نشینند. از بلند صحبت کردن پرهیز می‏شود و هر کس با نفر پهلویی خود به طور خصوصی حرف می‏زند.