می‏گویند افلاطون فیلسوف بزرگ با هوش سرشار و ذکاوت عجیبش قیافه شناس ماهری بود و از روی صورت و حتی تصویر هر کس درباره شخصیت واخلاق و تمایلات او قضاوت دقیق و درست می‏کرد روزی رنود و مخالفان افلاطون عکسی کشیدند و پیش او بردند. استاد نظری به تابلو انداخت و گفت: این شخص میل به گناه و فجور دارد.
دشمنان خندیدند و گفتند: پدر جان! این تصویر فی الواقع چهره خود شما است. افلاطون جواب داد: می‏دانم، من خودم را می‏شناسم ومایل به آن چیزها هستم ولی عقل و حکمت اجازه نمی‏دهد چنان کارهایی بکنم.