|
|
|
|
 رابطه محبت‌آميز؛ پيش زمينه تربيتي
|
| | | |
 | تحقيقات اخير نشان داده موارد تربيتي در صورتي بر كودكان تاثير مي‌گذارد كه توام با رابطه احساسي صميمانه ميان والدين و فرزندان باشد. |  تمام والدين خواستار داشتن فرزنداني خوب و موفق هستند و در اين راه نيز هر كدام شيوه‌هاي خاصي را در پيش مي‌گيرند اما برخي والدين تصور مي‌كنند كه زمان آموزش نظم و انضباط با زمان ابراز محبت و علاقه متفاوت است و هنگام تربيت فرزندان بايد صرفا با جديت به آموزش پرداخت.
تحقيقات اخير نشان داده موارد تربيتي در صورتي بر كودكان تاثير مي‌گذارد كه توام با رابطه احساسي صميمانه ميان والدين و فرزندان باشد.
در اين ميان حتي تاثير مهدهاي كودك نيز كه در آنها مربيان به آموزش و تربيت فرزندان مشغول هستند نيز كمتر از تاثير رفتار والدين بر كودك است.
بنابراين چنانچه مايليد فرزندتان رفتاري معقول داشته باشد، بايد همواره رابطه احساسي صميمانه‌اي با او برقرار كنيد. فرزندتان بايد بداند حتي اگر رفتاري مي‌كند كه مورد پسند شما نيست، باز هم به او علاقه داريد.
به ياد داشته باشيد كه كودكان همواره تصوير ذهني خود را در آيينه والدين مي‌بينند و آنچه در مورد خود فكر مي‌كنند به واسطه واكنش‌ها و عكس‌العمل‌هاي والدين ايجاد مي‌شود.
آنها به واسطه برداشتي كه از تفكر شما نسبت به خود دارند، تصميم مي‌گيرند كه آيا رفتارشان خوب بوده يا بد.
مطالعات نشان داده چنانچه والدين با كودكشان با مهرباني رفتار كنند به طوري كه انگار او بسيار دوست‌داشتني و باهوش است، او در آينده تمايل خواهد داشت همان گونه زندگي كند و در واقع نشان دهد كه واقعا دوست‌داشتني و باهوش است.
در مقابل اگر رفتار والدين توام با پرخاشگري باشد و فرزندشان را كودكي بي‌توجه و بي‌ملاحظه بدانند، رفتار آينده كودك نيز واقعا در جهت بي‌توجهي و بي‌ملاحظگي خواهد بود.
هر چه الگوي رفتاري كودك بدتر باشد، رفتار او نيز بدتر خواهد شد. وقتي والدين رفتار بد كودك را با دعوا و رفتار بد پاسخ دهند، اين بدرفتاري در وي تشديد مي‌شود.
چنانچه تصور كنيد كه كودك 42 يا 6 ساله شما غيرقابل كنترل شده پس ديگر كاري با او نداشته باشيد، او روز به روز بدتر خواهد شد.
در اين بخش شما را با چند نمونه راهكار آشنا مي‌كنيم كه مفيد هستند:
راه‌هايي براي كنترل خشم خود بيابيد
چنانچه كنترل خود را از دست بدهيد احساس بدي پيدا خواهيد كرد و پيغام بدي نيز با رفتار خود براي فرزندتان خواهيد فرستاد.
فرزند 8 ساله شما آنقدر بزرگ شده كه بفهمد رفتار بدش شما را ناراحت كرده، اما شما بايد براي كنترل خشم خود كاري بكنيد. نيازي نيست كه خشم خود را به طور كامل بيرون بريزيد و رفتار پرخاشگرانه داشته باشيد تا به وي بفهمانيد رفتارش بد بوده و موجب ناراحتي‌تان شده است، زيرا فرزندان بويژه در سنين پايين تصور مي‌كنند هر كاري والدينشان انجام مي‌دهند درست است.
پس اگر مراقب رفتار خود نباشيد، از رفتارهاي اشتباه شما نيز الگوبرداري مي‌شود و تصحيح آن بسيار دشوار خواهد بود.
در مقابل مي‌توانيد با صحبت كردن به او نشان دهيد كه كتك زدن برادر كوچكش كار بد و ناراحت‌كننده‌اي بوده و مطمئن باشيد تاثير اين كار بمراتب بيشتر از اين است كه در مقابل اين رفتارش او را هم كتك بزنيد تا بفهمد كار بدي كرده است.
در بسياري موارد ما خشم خود را كنترل مي‌كنيم تا از عواقب تشديد شدن و وخيم‌شدن جريانات جلوگيري كنيم، همان‌طور كه روي زمين يك ملحفه پهن مي‌كنيم تا از ساييده شدن پوست لطيف كودك به زمين زبر و خشن جلوگيري كنيم.
نگذاريد كسي به شما بگويد بچه‌اي كه كتك نخورد ادب نمي‌شود، زيرا وقتي شما با يك كودك يك تا 3 ساله چنين رفتار بدي مي‌كنيد انگار خود را تا حد او پايين آورده‌ايد و خودتان نياز به راهنمايي داريد تا بهتر رفتار كنيد.
در مقابل بهتر است به دنبال راهي براي پرت كردن حواس او و جلب توجهش به كار ديگري شويد تا از فرياد كشيدن يا هر كار بد ديگري خودداري كند.
در مورد كودكان بزرگ‌تر مي‌توانيد از شوخي كردن استفاده كنيد. يعني كاري را كه انجام داده وقتي در تنهايي با او قدم مي‌زنيد به گونه‌اي برايش تعريف كنيد كه برايش خنده‌دار باشد و ديگر نخواهد آن را مرتكب شود.
در مورد سنين پيش‌دبستاني يا دبستاني ترك كردن صحنه رمز موفقيت است. به جاي اين‌كه با ناراحتي شروع به تميز كردن فرش يا جمع كردن غذاهاي ريخته كنيد، در حدود 5 دقيقه او را تنها بگذاريد.
حتي مي‌توانيد بدون هيچ كلامي كمي از او فاصله بگيريد. از پنجره به بيرون خيره شويد يا لباس‌هايتان را از روي بند رخت جمع كنيد. مهم نيست دقيقا چه مي‌كنيد، بلكه مهم اين است كه به او زماني را مي‌دهيد تا خود را مورد بررسي قرار دهد و به دنبال راهي براي شروع دوباره گفتگو و ارتباط با شما باشد.
آخرين گام اين است كه به دنبال راهي براي سرگرم كردن خودتان باشيد، حتي اگر اين كار در حد درست كردن چاي براي خوردن با يك دوست باشد.
به ياد داشته باشيد كه وقتي در مدتي ارتباط كلامي با كودك نداشته باشيد به اندازه كافي متوجه ناراحتي شما مي‌شود. | |
| |
|
|
| |
|
