مداركي وجود دارد كه نشان مي‌دهد در حدود 4 هزار سال قبل، ترشي به وجود آمده البته از 2هزار سال قبل از ميلاد مسيح، در هند خيار شور و ترشي وجود داشته است.
در مورد تاريخچه ترشي در ايران هم بايد گفت كه قدمت ترشي در ايران به زمان قوم ماد بر مي گردد و اين در حالي است كه از عمر ترشي صنعتي در ايران 70 سال مي گذرد.
ترشي انداختن يكي از روش‌هاي نگهداري غذاست كه طي آن PH محيط براي ميكروب‌ها نا‌مساعد مي‌شود و در اين محيط دسترسي ماده غذايي به اكسيژن نيز از بين مي رود و در نتيجه بسياري از واكنش‌هاي شيميايي رخ نخواهد داد.
در مورد ارزش غذايي ترشي هم بايد گفت كه ترشي ارزش غذايي پاييني دارد زيرا در فرايند ترشي انداختن، مقدار قابل توجهي از ويتامين‌هاي موجود در مواد اوليه از دست مي‌رود و تنها مقداري آهن و منيزيم و املاحي از اين دست در آنها باقي مي ماند.
پس، از ترشي نبايد انتظار داشت كه تامين كننده انرژي و ويتامين ها باشد، بلكه بايد از ترشي به عنوان تنوع غذايي استفاده كرد. اما هميشه اين سئوال مطرح است كه آيا ترشي مضر است؟
بايد گفت براي افرادي كه معده حساس نسبت به اسيد دارند، ترشي مضر است. ترشي بر خلاف باور عمومي تاثيري در لاغري فرد ندارد، چه بسا در بعضي افراد ممكن است با تحريك اشتها موجب افزايش وزن هم بشود.
از سوي ديگر، بايد به اين نكته توجه داشت كه بر خلاف باور عمومي كه سركه ترشي مانع از فساد آن مي‌شود، ترشي هم يك ماده غذايي و فاسد شدني است.
قرار گرفتن ترشي در مجاورت هوا مي‌تواند موجب ايجاد قارچ در آن شود. پس نمي توان ترشي را چندين سال نگه داشت.
البته در مورد ترشي سير اوضاع متفاوت است و هرچه عمر اين ترشي بيشتر باشد، خواص و قيمت آن هم افزايش مي‌يابد. از نكات مهم در مصرف ترشي اين است كه مي تواند به طور غير مستقيم مصرف سس را كاهش دهد
| 
ترش دوست‌داشتني
