جمعه 10 فروردين 1403

 
 
     
 
     
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
آگهي درهموطن 
اخبار در موبايل 
آرشيو روزنامه 
تماس با ما 
توصيه روز
:: بازار کامپيوتر ::
معرفی تبلت چهار هسته‌يی شرکت ASUS‎
:: نکته آموزشی ::
چگونه گوشی اورجینال را از تقلبی تشخیص دهیم؟

اخبار داخلی فرهنگ و هنر نگارخانه ای شهری بدون نگارخانه ای در شهر

 
 

يكشنبه 9 خرداد 1395

نگارخانه ای شهری بدون نگارخانه ای در شهر

 
 

هموطن سلام/سایه نیکانلو: به نظر همه چیز عادی می آید .حتی خیلی روشن فکرانه و متمدانه.می آییم و آثار گنجینه ای نقاشی ایران و جهان را در قالب بیلبورد های بزرگی در سطح شهر به نمایش در می آوریم.آنقدر ایده جالب به نظر می رسد که رسانه های خارجی هم به تحسین بر می آیند.بزرگترین نگارخانه شهری به همین سادگی در سطح شهر تهران شکل می گیرد.

عده ای در این میان به به و چهچه هنردوستی اشان به گوش فلک می رسد و البته عده ای می خواهند کارشناسانه به موضوع نگاه کنند.آنها معتقدند از بسیاری موارد بزرگترین نگارخانه شهری را می توان یک رویداد خنثی و البته هزینه کردی بی فایده از سوی متولیان شهری دانست .
البته از نگاهی و از
 

" رهنگ دیوار برای تعمق است. دیده شده برای مدت طولانی .آیا بزرگترین نگارخانه شهری برای طولانی مدت میهمان بیلبورد های گرانقیمت شهر تهران هستند ؟ من تصور نمی کنم بیش از چند روز این بیلبورد ها توان ماندن داشته باشند وقتی مطاع گرانقیمتی قرار است جای آن بنشیند. چطور می توان با یک هفته یا بیشتر انتظار داشت که آثار شاخص هنری ایران و جهان فرهنگ دیوار را منتقل کنند ... "

 
 
نقطه نظر گسترش و بسط هنر در یک جامعه می توان این رویداد را زمینه ارتقا بصری مردم دانست.مردمی که شاید فرهنگ دیوار را خوب نشناسند. فرهنگ دیوار نگاه کردن به تابلوهای هنری است. بیشتر نگاه کردن برای بیشتر فهمیدن. واقعیت این است که ما کم نگاه می کنیم زود می بینیم و رد می شویم. لاقل آثار هنری را کم نگاه می کنیم.اما آیا می توان بزرگترین نگارخانه شهری را هم از این دریجه نگریست.
با حسابی سرانگشتی می توان گفت نه! بزرگترین نگارخانه شهری روی بلیبورد های اتوبانی نصب شده است.مردم در بهترین حالت این آثار را می بینند.نگاه نمی کنند. سرانگشتی اگر حساب کنیم میانگین سرعت 70 کیلومتر بر ساعت شاید خوشبینانه ترین سرعتی باشد که می توان برای یک راننده در اتوبان های تهران متصور شد.راننده در این میانگین سرعت تنها 75 درصد محدوده دید دارد. ورود محیط دید یک بیلبورد تا خروج از آن شاید کمتر از یک ثانیه! حال بگذریم از اینکه اگر سرعت بیشتر شود محدوده دید پایین تر می آید و حتی بیچاره بیلبورد دیده هم نخواهد شد. دیدید به چه راحتی می توان گفت که در روز بیلبورد های شهری کمتر از چند ثانیه دیده می شوند. اما در صورت دیده شده چه؟
سئوال خوبی است. در سطور بالاتر در مورد فرهنگ دیوار صحبت شد. فرهنگ دیوار برای تعمق است. دیده شده برای مدت طولانی .آیا بزرگترین نگارخانه شهری برای طولانی مدت میهمان بیلبورد های گرانقیمت شهر تهران هستند ؟ من تصور نمی کنم بیش از چند روز این بیلبورد ها توان ماندن داشته باشند وقتی مطاع گرانقیمتی قرار است جای آن بنشیند. چطور می توان با یک هفته یا بیشتر انتظار داشت که آثار شاخص هنری ایران و جهان فرهنگ دیوار را منتقل کنند وقتی بسیاری از دیوار نگاری های شهر تهران با کمال احترام به خالقانشان ضعیف و ابتدایی خلق می شوند. به عنوان مثال دیوار نگاره ای در این شهر نمی تواند به طریقی منعکس کننده آثار برتر نقاشی ایران و جهان برای مثلا شش ماه یا یکسال باشد.
اتفاقی که در بسیاری از نقاط دنیا رخ می دهد.گذشته از بودجه انتشار مجدد تابلوهای عریض این رویداد به علاوه هزینه اجاره بیلبور های شهری که مطمئنا به واسطه حضور شهرداری در متن این رویداد به حداقل می رسد نحوه انتخاب این آثار مورد بحث است .این آثار با توجه به کدام ادبیات انتخاب و گزینش مورد بررسی قرار می گیرند. به عنوان مثال چه رویکرد فکری مثلا آثاری از پیکاسو را میتواند در جنوبی ترین نقطه تهران
 

" گارخانه شهری خوبی است اما وقتی نگارخانه ای استاندارد از نقطه نظر نمایش آثار هنری در شهر وجود داشته باشد. خانه از پای بست ویران است/ خواجه در فکر نقش دیوار است. ... "

 
 
برای نمایش انتخاب کند اما در شمال تهران آثاری از یک خطاط مشخص که گویا تنها هنرمند! این حوزه در تاریخ بزرگ خطاطی ایران از دید مجریان این رویداد به شمار می رود انتخاب شود. سئوال بسیار است.
مثل آنکه بله کج سلیقگی است که در ایام شادی ملی و همیشگی ایرانیان به مناسبت نیمه شعبان شهرمان کمتر رنگ و لعاب نیمه شعبان گرفت یا آنکه سوم خرداد به عنوان جشن ملی کشورمان گذشت و تهران فرقی نکرد برایش که سوم یا چهارم خرداد است. همه اینها سئوال است که باید متولیان و صاحب نظران پاسخ دهند اما در نهایت باید این سئوال را مطرح کرد که متولیان این رویداد نمی توانستند هزینه کرد بزرگترین نگارخانه شهری با هرگونه پیش فرضی را برای شکل دادن به کوچکترین نگارخانه این شهر گسترده مصرف کنند.
بارها گفته ایم و شنیده ایم که تهران هنوز یک نگارخانه استاندارد ندارد. شهرداری متولی شکل دادن به این اتفاقات است. این یک واقعیت است که هزینه کرد با نگاه کارشناسانه منجر به جریان هنری خواهد شد .نمایش هایی از این دست واقعا نمیتواند گره ای از مشکلات این حوزه باز کند.نگارخانه شهری خوبی است اما وقتی نگارخانه ای استاندارد از نقطه نظر نمایش آثار هنری در شهر وجود داشته باشد. خانه از پای بست ویران است/ خواجه در فکر نقش دیوار است.

 
 
   
 
تحليل
:: اقتصادی ::
شارژ اضافی ۱۲۰هزار تومانی «یارانه‌ها» ذخیره نمی‌شود/ نحوه بهره‌مندی از این شارژ
:: فناوری اطلاعات ::
آغاز دور جدید حراج شماره‌های رند همراه اول
:: روی خط جوانی ::
چه زمانی برای اولین بار بگوییم "دوستت دارم"
:: ورزش ::
همه چیز درباره خویچا کواراتسخلیا، مارادونای گرجستانی
:: فرهنگ و هنر ::
قلم مقدس به‌دنبال معرفی اسوه برای نسل خبرنگاران است
:: حوادث ::
چهار مظنون در رابطه با پرونده مرحوم مهرجویی بازداشت شده‌اند

 
     
   
     
     
    ::  تماس با ما  ::  درباره ما  ::  sitemap  ::  آگهي درهموطن  ::
کليهء حقوق متعلق است به روزنامهء هموطن سلام. ۱۳۹۳ - ۱۳۸۳
طراحی و اجرای سايت : شرکت به نگار