اخبار داخلی فرهنگ و هنر عاشق دنیای کودکان هستم

چهارشنبه 29 دي 1395

عاشق دنیای کودکان هستم

نعمیه نظام‌دوست، پرانرژی است. میمیک چهره و حتی نوع بیانش نشان می‌دهد که حضورش در کارهای کودک برای این گروه سنی جذاب است و به فروش فیلم یا پرمخاطب شدن اثر تلویزیونی کمک می‌کند.

نعمیه نظام‌دوست، پرانرژی است. میمیک چهره و حتی نوع بیانش نشان می‌دهد که حضورش در کارهای کودک برای این گروه سنی جذاب است و به فروش فیلم یا پرمخاطب شدن اثر تلویزیونی کمک می‌کند. نظام‌دوست با بازی در برنامه محله گل و بلبل ثابت کرد اصول ارتباط‌گیری با بچه‌‌ها را بلد است و شاید همین موفقیت بود که رضا خطیبی، کارگردان فیلم جنجال در عروسی را متقاعد کرد که یکی از نقش‌های اصلی این فیلم را به او بسپارد. با این بازیگر که در فیلم‌ها و سریال‌های کمدی مانند توفیق اجباری، همسایه‌ها و ساختمان پزشکان بازی کرده است، هم صحبت شدیم تا برایمان از حضورش در فیلم سه‌بُعدی جنجال در عروسی بگوید.

بعد از خواندن فیلمنامه جنجال در عروسی چه حسی داشتید؟ به نظرتان نقشی که بازی کردید، با نقش‌های قبلی‌تان تفاوت داشت؟
کاری شیرین، کودکانه و فانتزی بود اما این‌که بخواهد فیلمنامه‌ای خیلی خاص و ویژه باشد یا نقشم خیلی متفاوت باشد، نبود. فیلم فاکتورهای خوبی داشت که باعث می‌شد از دیگر کارهایی که داشتم، متمایز شود؛ مثلا این‌که اولین کار سه‌بُعدی است که با مشارکت کشور فرانسه ساخته شده است. کارشناس‌های فرانسوی سرصحنه می‌آمدند و با وسواس خاص، تمام مراحل فیلم را کنترل می‌کردند، ضمن این‌که فیلم به دنیای کودک و نوجوان می‌پرداخت که من عاشق این دنیا هستم.

درباره نقشی‌ که در این فیلم دارید، برایمان بگویید.
در جنجال در عروسی، نقش مادری مهربان را بازی می‌کنم که سه فرزند دارد و همیشه تلاش می‌کند گرما و محبت بین اعضای خانواده اش را حفظ کند. متاسفانه این روزها محبت بین اعضای‌ خانواده‌ها کمرنگ شده اما فیلم جنجال در عروسی نشان می‌دهد اگر محبت در یک خانواده ریشه‌ای و عمیق باشد، چقدر حال همه خوب و شادی ساکن آن خانه می‌شود.

با توجه به این‌که خودتان فرزندی ندارید، برای طراحی شخصیت چه کردید؟
تاکنون چند بار نقش مادر را بازی کرده‌ام و با این نقش بیگانه نیستم. الگویی که همیشه در ذهنم برای ایفای نقش مادر دارم، مادر خودم است. مادر من، نمونه تمام‌عیار یک مادر مهربان است و من محبت کردن را از او یاد گرفتم. وقتی یک عمر مهر مادرم را دیدم و حسش کردم، می‌توانم نقش مادر را بازی کنم. اگر غیر از این بود، هرگز این نقش را قبول نمی‌کردم.

مادری که شما نقشش را بازی کردید، جسور است و بی‌تعارف حرفش را در همه حال می‌زند، اما شخصیت مرد مقابلتان (با بازی علیرضا خمسه) کمی منفعل است و در واقع یکدیگر را کامل می‌کنند. چطور به این توازن در بازی رسیدید؟
در مورد نقش آقای خمسه که حرفی نمی‌توانم بزنم. نمی‌دانم کارگردان با ایشان چه صحبتی راجع به ایفای نقش کردند، اما در مورد نقش خودم، با توجه به صحبت‌هایی که با کارگردان، یعقوب غفاری (دستیار کارگردان) و آقای خمسه کردیم، نقش درآمد و مشخص شد که هر کدام چگونه باید نقشمان را بازی کنیم. وقتی مقابل دوربین می‌روم و نقشی را بازی می‌کنم، ذهنم را به کارگردان می‌سپارم و حتی اگر خودم ذهنیتی از نقش داشته باشم، خلاقیتم را وارد کار می‌کنم و در نهایت نقش را آن طور که کارگردان می‌خواهد، بازی می‌کنم. البته درباره جسور بودن نقش، این را هم بگویم که بالاخره برخی از این ویژگی‌ها درون خود بازیگر است و او برای ایفای نقش از خصوصیات ذاتی خودش هم کمک می‌گیرد. در زندگی واقعی همیشه روی پای خودم ایستاده‌ام و مستقل، کارهایم را مدیریت کرده‌ام. این خصلت در نقشی که در جنجال در عروسی بازی کرده‌ام، دیده می‌شود.

بازی مقابل علیرضا خمسه چطور بود؟
عالی. من قبلا هم چندبار با ایشان همکاری کرده بودم. آقای خمسه شخصیتی بسیار آرام، منظم و حرفه‌ای دارد و به بازیگر مقابل این امکان را می‌دهد که بخوبی نقشش را بازی کند.

با توجه به این‌که از بازیگران فعال ژانر کودک و نوجوان هستید، نظرتان راجع به این ژانر و جایگاهش در ایران چیست؟
دنیای کودکان دنیایی فوق‌العاده است. وقتی وارد کار در این حوزه شدم، این حس را نداشتم و به مرور زمان به آن رسیدم. الان متوجه می‌شوم چرا هر کسی به عنوان بازیگر و کارگردان وارد این عرصه می‌شود، دیگر نمی‌تواند آن را رها کند. این‌که تو بتوانی در خاطرات بچه‌هایی که در آینده زنان و مردان بزرگی خواهند شد نقشی داشته باشی، زیباست. بچه‌های ما آینده کشورمان هستند و فرهنگسازی باید از کودکی در آنها شکل بگیرد.

به نظر خودتان جنجال در عروسی اثری قابل تامل در کارنامه‌تان است؟
این فیلم سال 93 تولید شد و با این‌که در جشنواره‌های داخلی مورد بی‌مهری قرار گرفت، در جشنواره‌های خارجی دیده شد. این کار تجربه جدیدی برای من محسوب می‌شود و خوشحالم که سهمی در آن داشتم.
ساناز قنبری