اخبار داخلی فرهنگ و هنر دلتنگی‎های یک زن خانه‎دار

هموطن , يكشنبه 13 آذر 1384

دلتنگی‎های یک زن خانه‎دار

یک زن خانه‎دار چراغ خانه است و حضورش مثل خورشید است، حتی وقتی برای استراحت خوابیده باشد یا بیماری او را به بستر کشانده باشد.

دلتنگی‎های یک زن خانه‎دار مثل خود پاییز است. روزهای کوتاه و کم آفتابی دارد و شب‎هایش بلند و سرد است. دلتنگی‎های یک زن خانه‎دار مثل یک برگ لرزان بر سر شاخه خشک را دارد. می‎ترسد از سقوط، زن خانه‎دار می‎ترسد از بیان دلتنگی‎هایش، اما وقتی رها می‎شود آرام آرام و چرخ زنان روی زمین می‎افتد و صدایی از آن بلند نمی‎شود. زن خانه‎دار دلتنگی‎هایش را به نرمش فرو افتادن یک برگ پاییزی بروز می‎دهد و بعد هم هیچ.
یک زن خانه‎دار از صبح که از خواب بر می‎خیزد تا شب که تن خسته به رختخواب برود، فقط درگیر کار خانه است. کار خانه نه به معنی خرید و پخت و پز و رفت و رو. کار خانه یعنی اموراتی که چرخ‎های مادی و معنوی زندگی را می‎چرخاند. همان طور که هوشیارانه به کابینت‎ها سر می‎زند تا ببیند مواد لازم برای تهیه خوراک خانواده کم شده است یا خیر، به فرزندان و همسرش و خانواده‎اش هم سر می‎زند تا ببیند روابط سالم است یا خیر، همدیگر را دوست دارند یا نه و بالاخره وقتی بداند که باید دست به ابتکار بزند، می‎زند و نتیجه می‎گیرد. زن خانه‎دار دلتنگی‎هایی دارد که فقط یک زن خانه‎دار آنها را می‎فهمد.
زن خانه‎دار وقتی دلتنگ و غمین است که قدرت ابتکارش را از دست بدهد. وقتی نداند که با زندگی یکنواخت و تکراری چطور

	" یک زن خانه‎دار با 2 دست کل زندگی را اداره می‎کند، با 2 چشم کل روابط را می‎بیند و با 2 گوش همه گریه‎ها و افسردگی‎ها را می‎شنود.... "

باید برخورد کند تا ویران کننده نباشد، آن وقت است که او احساس می‎کند در قفس است. برای همین ابتکار خلاقش را به کار می‎گیرد بر می‎خیزد تلفنی می‎زند، خریدی می‎رود، دکور خانه را عوض می‎کند. تفلون قابلمه‎هایی که بر اثر مصرف زیاد خش افتاده است را برای تعمیر به بازار می‎برد و کسی نمی‎فهمد که چگونه و با کمترین هزینه‎ای یک روز کسل‎کننده تبدیل به یک روز خلاق شده است.
یک زن خانه‎دار چراغ خانه است و حضورش مثل خورشید است، حتی وقتی برای استراحت خوابیده باشد یا بیماری او را به بستر کشانده باشد. هزیان یک زن خانه‎دار هنگام بیماری در مورد خانه است، در مورد افراد خانه و هوشیاری‎اش نیز.
او هیچوقت به ورطه تکرار بیهوده نمی‎افتد چرا که مادر است و وقتی فرزندانش هم فرزندی داشته باشند، برای آنها مادر است.
زن خانه‎داری می‎گفت گاه فکر می‎کنم اگر نوه‎ام را نبینم می‎توانم دق مرگ بشوم! او به قول خودش برای شادی نوه‎اش همه سخت‎گیری‎هایی که برای فرزندانش داشته است را به یکباره تبدیل به محبت کرده است. می‎گوید آنقدر دل نازک شده‎ام که تحمل گریه نوه‎ام را ندارم. گاه فکر می‎کنم کاش نیمه شب نبود تا زنگ می‎زدم و صدایش را می‎شنیدم. فکر می‎کنم دوباره مادر شده‎ام. یک زن خانه‎دار برای همسایه و فامیل‎اش هم غصه می‎خورد. او زن‎های خانه‎دار دیگر را خوب می‎فهمد. از دلتنگی‎هایشان خبر دارد. این که هیچگاه کسی آنها را صاحب شغل نمی‎داند. این که وقتی می‎گویند مادرت چیکاره است فرزند می‎گوید، هیچی خانه‎دار است.
او دلتنگ است که 30 سال کار برای هر کسی بازنشستگی و مزایا به همراه دارد، اما برای یک زن خانه‎دار تازه بعد از 30 سال نوبت غصه خوردن برای زندگی فرزندان می‎رسد و رابطه‎شان با همسرانشان و در اضطراب بودن برای فرزندانشان است.
یک زن خانه‎دار با 2 دست کل زندگی را اداره می‎کند، با 2 چشم کل روابط را می‎بیند و با 2 گوش همه گریه‎ها و افسردگی‎ها را می‎شنود، اما با همه حواس همه چیز را به موقع فراموش می‎کند یا به یاد می‎آورد.