اخبار داخلی روزی روزگاری شفاي عاجل حقوق بيماران

جام جم , سه شنبه 29 آبان 1386

شفاي عاجل حقوق بيماران

در شماره گذشته خود، گزارش مبسوطي راجع به قرباني شدن حقوق بيماران چاپ کرده بود که جاي قدرداني دارد و يکي از بيماران يکي از بيمارستان هاي يکي از مناطق تهران ، ديروز قبل از آن که فوت کند؛ زنگ زد از ما تشکر کرد.

در شماره گذشته خود، گزارش مبسوطي راجع به قرباني شدن حقوق بيماران چاپ کرده بود که جاي قدرداني دارد و يکي از بيماران يکي از بيمارستان هاي يکي از مناطق تهران ، ديروز قبل از آن که فوت کند؛ زنگ زد از ما تشکر کرد. بنده هم به سهم خود و بيمه خود معتقدم که بيماران به حقوق خود نمي رسند.
مي گويد: خب طبيعي است که نرسند!
مي گويم: اين کجاش طبيعي است که ما نمي دانيم؟
مي گويد: خب وقتي که طرف بيمار است ؛ طبيعتا نمي تواند و نمي رسد که زنبيلش را بردارد سر برج برود بانک ، حقوقش را دريافت کند، با وانتي چيزي بياورد منزل.
خب در اين حالت اگر صداي اهل منزل هم در بيايد، درآمدنش طبيعي است ، نيست؟
احساس مي کنم که اين رفيق کذايي ما، حسابي حواسش پرت است. از پرت و پلا گفتنش معلوم است يا سوراخ دعا را گم کرده است يا قرص آرام بخشش را. اين جور مواقع معمولا رطب و يابس زياد به هم مي بافد. خودش هم حاليش نيست.
مي گويم: چه ربطي موز دارد با شقيقه؟! بحث بر سر عدم رعايت حقوق مسلم بيماران در بيمارستان هاست. في المثل طرف با يک آپانديس عود کرده که هر لحظه ممکن است بترکد و خواهر و مادر صاحب آپانديس را عزادار کند، با آژانس به اورژانس بيمارستان مراجعه کرده ، آن وقت مسوولان بيمارستان در کمال خونسردي به وي مي گويند که اول بفرماييد فلان مبلغ را به حساب بيمارستان واريز کنيد در راه خدا، سپس بياييد دراز بکشيد روي تخت بيمارستان تا شما را عمل کنيم. تو باشي ، چه عکس العملي داري؟.... در ضمن ، اينقدر هم براي من خب خب نکن !مي گويد: خب که چي؟.... من هر وقت آمدم يک حرف درستي بزنم ؛ جنابعالي زدي درشتي کردي. نکن!.... درشتي و نرمي ، به هم در به است.
باور کن اين حرفها همه اش شايعه است و ساخته و پرداخته برخي اذهان بيمار. هيچ بيمارستاني با بيمارش بد تا نمي کند که مشتري اش را از دست بدهد. بعضا به قدري بيماران خود را تحويل مي گيرند که چون طرف با وجود بهبود کامل ، دلش نمي آيد از بيمارستان برود بيرون ؛ به زور از در پشتي مي برندش بيرون ، تحويل خانواده اش مي دهند. سر پرداخت پول هم بس که خود بيمار اصرار مي کند، بيچاره بيمارستاني ها با اکراه و اجبار ازش پول مي گيرند.
من حتي شنيدم که در برخي بيمارستان ها روزي 3 بار بيمار را مشت و مال مي دهند و برايش فيلم دي.وي.دي پخش مي کنند که از تفريحات سالمش هم عقب نيفتد.
مي گويم: پس مي فرماييد روزنامه ها الکي مي گويند که حقوق بيماران رعايت نمي شود؟
مي گويد: نخير.... سرکار، الکي دوزاريتان کج تشريف دارد. منظور همان حقوق سر برجشان است که در بالا بدان اشاره شد و دعا مي کنيم شفاي عاجل پيدا کند بيمار و برسد برود حقوقش را بگيرد.
مي گويم: آهان!.......
مي گويد: آهان و کوفت... آهان و مرض... آهان و درد.... آقا اين قدر وقت باارزش ما را گرفته ؛ تازه مي فرمايد که آهان!... آهان و حناق... آهان و درد...
آهان و مرض... آهان و کوفت... آهان و غيره!.... (در صورت نياز، از اول تکرار نماييد).

سی ودو سال انتظار براي ازدواج
نفرين فرعون