اخبار خارجی دانش و فناوری كوله پشتي پرنده

همشهری انلاین , چهارشنبه 6 خرداد 1388

كوله پشتي پرنده

قیمت 200 هزار دلاری این وسیله (که با آن می­توان چند ماشین مدل بالا خرید) باعث شده آن طور که باید طرفدارهای زیادی پیدا نکند.

تصور کن، توی ماشین نشسته­ای و در ترافیک سنگینی گیر کرده­ای؛ فردا هم امتحان تاریخ داری و می‌خواهی زودتر به خانه برسی تا حداقل یک بار هم که شده کتاب را ورق بزنی و درس­ها را به یاد بیاوری. آن قدر کلافه و نگرانی که دلت می­خواهد از پنجره ماشین بیرون بپری و مسیر تا خانه را بدوی! اما راه زیاد است و ...
آنجاست که به خودت می­گویی آخر بشر با این همه اختراع و خلاقیتی که داشته، چرا تا حالا نتوانسته وسیله‌ای بسازد که هر کس بتواند مثل سوپرمن پرواز کند؟!
در جواب به این سؤال باید بگویم که اختراع وسیله­ای که بتوان به تنهایی با آن پرواز کرد، نه فقط از چشم دانشمندان امروزی دور نمانده، بلکه سابقه آن به 40 سال پیش برمی­گردد. در جنگ جهانی دوم برای اولین بار، توسط فردي به نام «يوگن شوماخر» وسیله­ای ساخته شد که به شکل یک کمربند بزرگ بود و از پراکسیدهیدروژن (آب اکسیژنه) به عنوان سوخت استفاده می­کرد. با این وسیله که اسم آن را «کمربند موشکی» یا «کمربند پرتابی» گذاشتند، هرکس می­توانست چند دقیقه به تنهایی پرواز کند. اما همان­طور که معلوم است، استفاده از این دستگاه خطرهایي هم داشت و به همین دلیل در اختیار مردم قرار نگرفت. البته ساخت نمونه‌های کامل­تر این کمربند، که به آن کوله‌پشتی جهشی هم گفته ­می­شود، در میان رقابت برای ساخت مدل­های بالاتر هواپیماها و ماشین­ها، مظلوم واقع شد. نمونه دیگری از این کوله­پشتی، در سال 1965 میلادی در یکی از قسمت­های فیلم «جیمزباند» استفاده شد. مدل بعدی که در المپیک سال 1984 به نمایش در­آمد، می­توانست فرد را تا ارتفاع 9 متری از سطح زمین بالا ببرد و سرعت پرواز آن بین11 تا 16 کیلومتر در ساعت بود.
دو نمونه مختلف جت پك
اما تمام این نمونه­ها به دلیل مدت کوتاه پروازشان راضی کننده نبودند و نتوانستند علاقه‌مندان زیادی را جذب کنند. در واقع می­شود گفت که بیشتر موشک‌های پرتابی که تا به حال ساخته ­شده است، از یک روش برای پرواز استفاده مي كردند. یک کپسول از گاز نیتروژن و کپسول دیگری از آب اکسیژنه غلیظ وجود دارد که نیتروژن به عنوان کاتالیزور و یا عاملی شتاب‌دهنده برای تجزیه پراکسید هیدروژن به بخار و اکسیژن، در دمای 740 درجه سانتی‌گراد مصرف می­شود. به این ترتیب، انرژی لازم برای کنده شدن آن از زمین تامین می‌شود­. در ده سال گذشته،نمونه­های کامل­تر و بی‌خطرتری از این محصول ساخته شده است که در آنها سعی شده مشکل­های دستگاه­های قبلی تا حدودی برطرف شود. مثلا در اختراع تازه­ای، دانشمندان توانسته‌اند سوخت این وسیله را به آب تغیير بدهند. به این صورت که با استفاده از لوله بلندی، آب با سرعت زیاد به داخل موتور جت می­رود و نیروی موردنیاز برای پرواز در جهت­های افقی و عمودی تامین می‌شود. نمونه دیگری از این اختراع كه «جت پک تی- 73» نام دارد، همان طور که از اسمش پیداست با موتور جت کار می­کند و با سرعت 133 کیلومتر در ساعت می­تواند پرواز کند و تا ارتفاع 76 متری اوج بگیرد. قیمت 200 هزار دلاری این وسیله (که با آن می­توان چند ماشین مدل بالا خرید) باعث شده آن طور که باید طرفدارهای زیادی پیدا نکند.

ساخت ويلچر رباتيكي‌كه تنها با دستورات ذهني كار مي‌كند
شبکه فناوری نانو کشورهای عضو اکو افتتاح شد
تیم مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی دو برابر می‌شود