 |
توصيه روز |
 |
 |
| :: بازار کامپيوتر :: |
 |
|
| :: نکته آموزشی :: |
|
|
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|
 پاییزان موسیقی
|
| | | |
 | صفحه چهره ها در نظر دارد که به معرفی شخصیتهای برجسته و پویا در هر رشته و زمینه ای بپردازد؛ اما متاسفانه وقتی با مرگ یکی از چهره‌های برجسته روبه‌رو می‌شویم. |  هموطن- سما بابایی-صفحه چهرهها در نظر دارد که به معرفی شخصیتهای برجسته و پویا در هر رشته و زمینه ای بپردازد؛ اما متاسفانه وقتی با مرگ یکی از چهره‌های برجسته روبه‌رو می‌شویم، وظیفه خود می‌دانیم یاد آنان را هر چند اندک گرامی داریم.
متاسفانه جامعه موسیقی ایران از آغاز سال جاری تعدادی از بزرگان خود را از دست داده است. بزرگانی مانند اسماعیل نواب صفا (ترانه سرای نامی ایران)، کامران داروغه (نوازنده برجسته کمانچه)، فریدون ناصری (آهنگساز و مدیر هنری ارکستر سمفونیک تهران) و دکتر عمومی (استاد مکتب آواز اصفهان) و مجتبی میرزاده (نوازنده برجسته ویولون و آهنگساز) که هفته گذشته نقاب در چهره خاک کشیدند. روزنامه "هموطن" بار دیگر این مصیبت را به جامعه هنری و به ویژه موسیقیدانان تسلیت گفته و یاد آنان را بار دیگر زنده می‌دارد ....
از درد جدایی
استاد "مجتبی میرزاده" در سال 1324 در کرمانشاه به دنیا آمد از همان کودکی ساز را به شکل خود‌آموز و با استفاده از سازهایی ابتدایی که خود می‌ساخت آغاز و استعداد خارق العاده خود را در موسیقی نشان داد.
در عنفوان جوانی به عنوان نوازنده ارکستر "حسن زیرک" خواننده بنام فعالیت می‌کرد و بعد از آن اجراهای متنوعی در برنامه "گل‌ها" (ارکستر شماره 2 ) داشت.
از دیگر فعالیت‌های این هنرمند می‌توان به ساخت موسیقی برای فیلم‌های بی‌شماری اشاره کرد که اولین آن ساخت موسیقی فیلم "درشکه چی" در اوایل دهه 50 شمسی بود که جایزه سپاس بهترین موسیقی متن فیلم را در آن سال از آن خود کرد.
وی از آن سال به بعد موسیقی متن بسیاری از فیلم‌ها را ساخت.
استاد "میرزاده" علاوه بر آهنگسازی در نواختن ساز تخصصی خود "ویولون" نیز تبحر ویژه‌ای داشت و صدای کاملا بومی از این ساز کلاسیک خلق می‌کرد، وی علاوه بر نواختن ویولون با مهارت "کمانچه" و "سه تار" نیز می‌نواخت و شاگردان بسیاری را نیز تربیت کرده بود.
استاد "میرزاده" در ارائه آلبوم با خوانندگان بسیاری همکاری داشت که از آن جمله می‌توان به ایرج، گلپا، خوانساری،علیرضا افتخاری و ... اشاره کرد.
وی صبح روز یکشنبه 26 تیر ماه بر اثر سکته قلبی در خانه خود برای ابد رحل خاموشی گزید.
استاد میرزاده بعد از انقلاب اگر چه فعالیت در زمینه ساخت موسیقی فیلم را کاهش داد؛ اما به عنوان تنظیم کننده و آهنگساز در سازمان صدا و سیما مشغول فعالیت بود.
حکایت جدایی‌ها
دکتر "عمومی" آواز شناس و مدرس برجسته آواز مکتب اصفهان در سال 1306 در اصفهان متولد شد و بعدها از محضر اساتیدی چون "تاج اصفهانی" و "ادیب خوانساری" بهره برد.
وی ضمن آشنایی با رموز آواز که در همین راه شاگردان بسیاری را نیز تربیت کرده بود، به تلفیق صحیح شعر و موسیقی می‌پرداخت که همین موضوع هنر آوازی او را بسیار مشهودتر می‌کرد.
این هنرمند، سال‌ها به عنوان قاضی در دستگاه قضایی فعالیت کرد.
وی یکشنبه هفته گذشته پس از مدت‌ها که از بیماری قلبی رنج می‌برد، در بیمارستان "آتیه" تهران دار فانی را وداع گفت.
وداع آخر
مراسم تشییع پیکر دو هنرمند عرصه موسیقی دکتر عمومی و مجتبی میرزاده، سه‌شنبه هفته گذشته با حضور هنرمندانی چون استاد محمدرضا شجریان، شهرام ناظری،علیرضا افتخاری، احمد ابراهیمی، دکتر محمد سریر، داود گنجه‌ای و ... از مقابل تالار وحدت تهران برگزار شد.
استاد "محمدرضا شجریان"، آوازخوان، که هم اکنون به سختی درگیر ساخت پروژه "باغ هنر بم" است، از اولین کسانی بود که در این مراسم حضور یافت، وی درباره این 2 هنرمند بیان داشت: در 2 روز گذشته ما 2 تن از بزرگترین هنرمندان عرصه موسیقی را از دست دادیم که بدون شک رحلت آنان ضایعه ای جبران ناپذیر است.
وی ادامه داد: دکتر عمومی استاد آواز و حقوقدان و گنجینه‌ای از اسرار مکتب آواز ایران طی 80 سال اخیر در ایران هستند.
این استاد آواز "مجتبی میرزاده" را نیز هنرمندی توانا، آهنگساز و تنظیم کننده‌ای چیره دست دانسته و افزود: هنگامی که هنوز در مشهد بودم ایشان بسیار قشنگ ویولون می‌زدند و برای خود اسم و رسمی داشتند، شما کمتر آهنگدان و موسیقیدانی را می‌شناسید که تا این اندازه در مسائل وارد باشد.
وی ادامه داد: من طی این سال‌ها بارها از راهنمایی‌های دکتر عمومی بهره برده بودم، وی یکی از بزرگترین افراد در مکتب آواز اصفهان بودند و من از طریق ایشان با مکتب "آواز اصفهان" آشنا شدم و این ضایعه جبران ناپذیر را به تمام هنرمندان تسلیت عرض می‌کنم.
استاد شجریان ادامه داد: این 2 هنرمند از برترین اساتیدی بودن که ضایعه درگذشت آنان بسیار غم‌انگیز است و نمی‌توان براحتی از کنار این ضایعه گذشت.
استاد احمد ابراهیمی، آواز خوان، نیز در ادامه بیان داشت: مرگ به سراغ همه می‌آید، اما مرگ هنرمندان به علت تاثیری که بر هنر و هنردوستان می‌گذارد بسیار غم انگیزتر است.
وی افزود: من در سال 1337 در منزل ابراهیم‌خان منصوری با "میرزاده" آشنا شدم و بدین ترتیب این آشنایی تا به امروز ادامه داشته است و امیدوارم که روح آنان با بزرگان محشور باشد .
"علی هاشمی" ، یکی از نزدیکان دکتر عمومی، در خاطرات خود از این هنرمند گفت: اولین آشنایی من با دکتر عمومی در محضر استاد شجریان و چند روز بعد از ارائه کاست جدید توسط وی بود، در این جلسه دکتر عمومی به استاد شجریان گفت که من از روزی که این آلبوم بیرون آمده است تا الان دارم از آن لذت می‌برم ولی ای کاش این تحریرها و گوشه‌ها را به این شکل اجرا می‌کردید و استاد شجریان نیز با روحیه تعلم پذیری که دارند سخنان وی را پذیرفتند، این مسئله برای من بسیار زیبا بود و از همان هنگام باب آشنایی من با استاد ارجمند دکتر عمومی آغاز شد.
وی افزود: در زمان دیگر "مهدی فلاح" شعری از "شفیعی کدکنی" را اجرا کرده بود و من به همراه دکتر عمومی، پرویز مشکاتیان، فریدون مشیری و ... از محضر "شفیعی کدکنی" می‌خواستیم تا اجازه پخش این اثررا بگیریم، در آنجا نیز دکتر عمومی نکات بسیار ارزشمندی را درباره این موضوع با آقای فلاح مطرح کردند و من از همان زمان به ایشان پیشنهاد دادم تا کلاس فرهنگ آوازی را بگذارند که ایشان این کار را انجام دادند و در این راه خدمات ارزشمندی را به جامعه آوازی ایران ارائه دادند.
وی افزود: یکی از خصوصیات مهم دکتر عمومی آن بود که وی تک بیتی‌های بسیاری را از حفظ بودند که به موقع از آنان در زندگی خود بهره می‌بردند.
وی دکتر عمومی را دارای خصوصیاتی چون درویش مسلکی صاف و صادق بودن و ... دانست .
در ادامه "هادی منتظری" نوازنده کمانچه درباره "مجتبی میرزاده" بیان داشت: من بسیار تاسف می‌خورم که چرا جامعه موسیقی باید تنها در این مراسم دردناک یکدیگر را ملاقات کند، ای کاش اهالی موسیقی در مراکز مربوط به خود چون خانه موسیقی و مرکز موسیقی ارتباط بیشتری با یکدیگر برقرار می کردند.
وی از میرزاده به عنوان یکی از چیره دست ترین نوازندگان ویولون در ایران نام برد که دیگر بزودی مانند او ظهور نخواهد کرد.
"سهیل محمودی"، شاعر، نیز در این جلسه بیان داشتند: درباره برخی از هنرمندان این باور غلط وجود دارد که به دنبال شهرت و کسب موقعیت هستند؛ اما تمام کسانی که میرزاده را می شناختند می‌دانند که وی از سکوت و خاموشی و سرخوشی فروتنانه‌ای بهره می‌برد که همه را به احترام وا می داشت.
وی افزود: او یکی از تواناترین نوازندگان ویولون طی سال‌های اخیر بود که در اوج خلاق بودن از نوعی خاموشی بهره می‌برد.
| | | | | | | | | | |
|
|
تحليل |
|
|
| :: اقتصادی :: |
|
|
| :: فناوری اطلاعات :: |
|
|
| :: روی خط جوانی :: |
|
|
| :: ورزش :: |
|
|
| :: فرهنگ و هنر :: |
|
|
| :: حوادث :: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
